Juan jest o tyle ciekawą walutą, że dorastał jako wymysł odległej od bogatego świata cywilizacji postępu, a jego wartość pieczętuje nie tylko wielkość chińskiej gospodarki, ale również polityka.
Chiński juan został wprowadzony do obiegu u schyłku XXI wieku, reforma monetarna nie uratowała jednak cesarstwa. Problemem była obecność w obiegu w obiegu banknotów i monet emitowanych przed lokalnych watażków. Jak Chiny sobie z tym poradziły?
Z chińskiej wioski na salony
Chińska waluta (Yuan Renminbi) od dawna nie jest już egzotyczną walutą o znikomym znaczeniu. Renminbi to po chińsku po prostu „waluta ludowa”, a nazwa ta ściśle związana jest z momentem, kiedy w Państwie Środka władze przejęli komuniści. Nazwa juan nawiązuje zaś do historii cesarstwa, to właśnie wówczas w Chinach zaczęły pojawiać się monety srebrne z Zachodniej Europy, którymi przybysze płacili za jedwab i porcelanę. Monety były okrągłe, a uproszczonym chińskim okrągły to Yuán xíng de.
W notowaniach międzynarodowych spotkamy się z zapisem CNY, z angielskiego „chinese yuan”. Na Dalekim Wschodzie spotkamy się również ze skrótem RMB. Zasadniczo symbol chińskiej waluty jest tożsamy z japońskim jenem („¥”), by uniknąć nieporozumień używa się również symbolu „CN¥”.
Nominały juana
– 1 juan = 10 jiao
– 1 jiao = 10 fenów
Monety w chińskim obiegu to: 1,2,5 fenów, 1 i 5 jiao oraz 1 juan. Wszystkie nominały chińskiej waluty występują także w formie papierowej (od 1 jiao do 100 juanów).
Chińskie papierowe pieniądze są – jak wynika z dostępnych źródeł – najstarszymi banknotami świata. Wedle chińskich kronikarzy urzędnik Cai Lun wynalazł produkcję masową papieru około 105 roku po Chrystusie. Wcześniej eksperymentował z jedwabiem i korą drzew, jednak na tamte czasy najskuteczniejszy okazał się papier czerpany. Ale sam papier wedle badań archeologicznych znany był już 8 wieków przed Chrystusem (znalezisko z Nefrytowej Bramy). Przed banknotami pieniądze emitowane były wyłącznie w formie monet z żelaza, miedzi i jej stopów, rzadziej ze srebra czy złota. Pierwsze papierowe pieniądze wymagały od ich twórców dopracowania technologii produkcji papieru.
Walka o własną walutę
Po obaleniu dynastii Qing i uformowaniu Republiki Chińskiej rozpoczęła się na terenie obecnych Chin dyktatura. Towarzyszyło temu wprowadzenie srebrnego dolara i reforma gospodarki m.in. w postaci emisji juana przez Centralny Bank Republiki Chińskiej. Monetarny chaos przyniosły lata wojny Chin z japońskim okupantem (1937-1945).
Pod koniec 1948 roku powstał Ludowy Bank Chin, którego podstawowym zadaniem stało się sprawowanie władzy monetarnej w Chińskiej Republice Ludowej.
Co na banknotach?
Badania dotyczące analfabetyzmu nie są prowadzone zbyt często, ale z tych ostatnich (2018 rok – na podstawie danych Banku Światowego) wynika, że w Chinach 1,5% mężczyzn i aż niemal 5% kobiet nie posiada umiejętności czytania. Nie, nie takiego ze zrozumieniem tylko w ogóle czytania. Być może między innymi właśnie z tego względu na chińskich banknotach wciąż widnieje podobizna Mao Zedonga – to postać na tyle rozpoznawalna, że nie trzeba umiejętności czytania, by poznać tę facjatę. Tak czy inaczej Mao promuje twarzą wprowadzone po 1999 roku banknoty chińskie (o nominałach 5, 10, 20, 50, 100 juanów).
Na rewersach natomiast mamy powszechnie rozpoznawalne miejsca Państwa Środka jak trzy przełomy Jangcy czy Pałac Potala (obecnie siedziby duchowego i politycznego przywódcy Tybetańczyków).
>>>Chcesz kupić lub sprzedać juany? – polecamy się!<<<
Globalne zapędy juana
Przez politykę izolacji Rosji w zachodnim świecie, a zwłaszcza odcięcie części banków od systemu SWIFT juan zaczął rosnąć w siłę. Przypomnijmy, że brak dostępu do tego systemu oznacza praktycznie wykluczenie banku z gry na rynku światowym. Ta zmiana sprawiła, że juan chiński znalazł się na czwartej pozycji najbardziej wpływowych walut świata (po dolarze – 47%, euro – 22%, funcie szterlingu – 7%).
Warto w niego inwestować? A jakże!
A tak wyglądała w ciągu minionych lat relacja pomiędzy juanem a złotym
Ten wpis nie posiada jeszcze żadnych komentarzy.